Wina Pinot Grigio

Sam termin pinot grigio ma silne konotacje z niedrogimi, lekkimi winami masowo produkowanymi głównie w północnych Włoszech. Zazwyczaj są one wytrawne, o dość wysokiej kwasowości i aromatach cytrusów, zielonego jabłka i kwiatów oraz zabarwionej migdałowym niuansem końcówce. Czasami rozwijają nuty miodowe oraz mineralne. Winogrona pinot grigio są koloru różowoczerwonego, zbliżonego do barwy jagód pinot noir.

Codzienne wina z pinot grigio powstają z wcześnie zbieranych winogron. Celem tego zabiegu jest otrzymanie wina o możliwie świeżej kwasowości; w innych okolicznościach pinot grigio daje wina o niskiej kwasowości. Odpowiedni moment zbioru szczególnie ważny jest w przypadku gorących roczników. Wczesne winobranie ma też wpływ na barwę wina. Wraz z dojrzewaniem pinot grigio nabiera różowawego odcienia. Wina zrobione z dojrzalszych gron mogą mieć zdecydowanie bardziej złoty kolor.

Aby zachować cenną świeżość, fermentacja i przechowywanie wina mają miejsce w tankach ze stali nierdzewnej. Rześkie, czyste i młode pinot grigio niemal zawsze powinny być wypite w ciągu roku, najdalej dwóch, od zbiorów. W przypadku takich win przechowywanie nie jest ani wymagane, ani zalecane.

Sercem produkcji win z odmiany pinot grigio są północne Włochy – regiony takie jak Veneto, Friuli-Wenecja Julijska i Trydent-Górna Adyga. To stąd morze pinot grigio dociera na rynki brytyjski i amerykański. Ale trzeba także mieć na uwadze, że oprócz zwykłych, codziennych win, powstają we Włoszech także „poważne” wina o świetnej strukturze, spośród których najlepsze swą klasą i jakością przywodzą na myśl alzackie pinoty klasy grand cru.

W wielu innych regionach Włoch pinot grigio wykorzystuje się do produkcji win musujących, chociaż nie tych najbardziej prestiżowych; nie ma go na liście odmian, z których można wytwarzać franciacortę. W przypadku prosecco jego udział jest dopuszczalny, ale niewielki, gdyż aż 85 procent blendu musi stanowić glera.

We Włoszech rzadko robi się z pinot grigio wina słodsze czy deserowe; stanowią one raczej domenę Alzacji. Alzackie pinot gris generalnie są bardziej złożone, często rozwijające nuty miodowe, cynamonowe, goździkowe, cytrynowe i imbirowe, o bardzo długim posmaku.

Pinot grigio jest uprawiane także poza Włochami, w Stanach Zjednoczonych (Kalifornia i Oregon), w Niemczech, gdzie znane jest pod nazwą grauburgunder (Hesja Nadreńska, Palatynat, Baden), we Francji (Alzacja), w Australii, Nowej Zelandii, Austrii i na Węgrzech, gdzie nazywa się szürkebarat oraz w Rumunii.

Połączenia kulinarne

W kuchni wina z odmiany pinot grigio mają bardzo szerokie zastosowanie. Doskonale łączą się ze świeżymi warzywami, rybami o białym mięsie, także tymi surowymi, w formie na przykład ceviche, owocami morza i lekkimi daniami. Wina pochodzące z Australii, zwyczajowo o wyższym poziomie alkoholu, poradzą sobie całkiem nieźle także z potrawami przyrządzonymi przy udziale śmietany, a dobrze przyprawione dania kuchni azjatyckiej będą smakowały wybornie w połączeniu z alzackim pinot gris. Pinot grigio współgrają także z białymi mięsami z kurczaka i indyka, a także z wieprzowiną oraz półmiękkimi serami z mleka krowiego i owczego, a także z grzybami.