Wina Primitivo

Primitivo to odmiana ciemnych winogron, z której powstają mocno wybarwione, wyraźnie owocowe, esencjonalne, krągłe wina o łagodnych taninach i wysokim poziomie alkoholu. Najbardziej znane wina z tej odmiany pochodzą z apulijskiej apelacji Primitivo di Manduria. Ciekawostkę stanowią również wina słodkie – dolce naturale – powstające z podsuszanych na słońcu winogron.

zarejestruj się i zamawiaj taniej

 

Wina z odmiany primitivo w ofercie:

     


     

    Wina z primitivo święcą obecnie triumfy na światowych rynkach, chociaż jeszcze w latach 90. XX wieku pozbywano się tej odmiany z winnic ze względu na trudności, jakie sprawiała podczas uprawy, a także w wyniku nakazów Unii Europejskiej, by zmniejszyć nadprodukcję. Obecnie najbardziej kojarzona jest z południem Włoch oraz ze Stanami Zjednoczonymi, dokąd trafiła w początkach XIX wieku pod nazwą zinfandel. Za oceanem odniosła wielki sukces, zapracowując sobie na miano „odmiany narodowej”. Pewna konsternacja zaistniała po obydwóch stronach Atlantyku, gdy badania DNA wykazały, że zinfandel i primitivo to jedna odmiana. Po wielu latach prac ampelografów i enologów okazało się, że bynajmniej rodowód primitivo wcale jednak nie jest włoski, bowiem zanim szczep ten pojawił się na Półwyspie Apenińskim pod nazwą primitivo, nazywał się tribidrag i rósł sobie na terenie Dalmacji, gdzie najprawdopodobniej powstał jako naturalna krzyżówka nieznanych dziś szczepów. Najstarsza wzmianka o nim pochodzi z XIV wieku. W ostatnim dziesięcioleciu udało się odnaleźć kilka ostatnich krzewów tribidraga liczących blisko 90 lat. Badania wykazały tożsamość tych roślin ze szczepem crljenak kašelanski.

     

     

     

     

    Czytaj więcej

     

    Przez długi czas primitivo identyfikowano także z najbardziej znanym chorwackim szczepem plavac mali. Jednak najnowsze prace genetyków nie potwierdziły tych domysłów, chociaż udowodniły, że między tribidragiem/crljenakiem kaštelanskim, a plavacem malim istnieje pokrewieństwo w relacji rodzic–potomstwo. Taką samą relację, przy różnym drugim rodzicu, ustalono z innym bardzo znanym szczepem, vranac. Tym samym tribidrag dał początek dwóm najważniejszym szczepom Bałkanów.

     

    Nazwa tribidrag ma w sobie ukryte podobieństwo do nazwy primitivo, jako że pochodzi od słów, które oznaczają „wczesne owoce”. Termin primitivo wywodzi się z łaciny, od słowa „primativus”, i oznacza „wcześnie dojrzewający”.

     

    Najstarsza wzmianka o primitivo pochodzi z 1799 roku. Uprawiane było przede wszystkim w Apulii, w okolicy Salento i tak jest do dziś. W winnicy może sprawiać pewne problemy; dojrzewa wcześnie, daje średnie lub niskie plony, jest wrażliwe na suszę, wiosenne przymrozki, wilgoć, pleśń i zanik pąka kwiatowego. W miejscach, gdzie obsadzone primitivo winnice liczą dziesięciolecia, odmiana jest prowadzona „na głowę”, czyli w formie pojedynczych krzewów, ale w przypadku później zakładanych upraw stosuje się już system szpalerowy.

     

    Klasyczna kiść primitivo jest niewielka, dość luźna, z okrągłymi jagodami o delikatnej i cienkiej skórce. Sporym problemem w przypadku tej odmiany jest jej skłonność do zbyt gwałtowanego dojrzewania skutkującego przejrzałymi gronami o niskiej kwasowości i braku świeżych aromatów.

     

    Inną, dość charakterystyczną cechą primitivo jest wypuszczanie, już po przycięciu krzewów na wiosnę, dodatkowych łóz, na których w obfitości rozwijają się niewielkie kiście. Dojrzewają one zazwyczaj jakieś 20 lub 30 dni później niż kiście „właściwe”, co oznacza, że w winnicach obsadzonych primitivo można mieć dwa oddzielne zbiory; jeden w okresie od sierpnia do połowy września, a potem drugi, w końcu września i z początkiem października. Grona tych „drugich” kiści dają wina o niższej zawartości alkoholu, a wyższej kwasowości niż grona „właściwe”, tym samym często są wykorzystywane do korygowania win powstających w zbyt gorących rocznikach, kiedy wysoki poziom cukru w winogronach skutkuje winami o 16, 17 a czasami i 18 procentowej zawartości alkoholu.

     

    Winogrona primitivo zawierają dużo antocyjanów tyle, że ich poziom jest niestabilny, co przy relatywnie niskiej koncentracji malwidyny skutkuje mało stabilnym kolorem, który z czasem ma tendencję do przybierania odcienia pomarańczowego.

     

    Większość win z primitivo nie ma wielkiego potencjału dojrzewania i powinno być wypitych w przeciągu kilku lat po zbiorach, ale zdarzają się też przypadki powstałe z owoców bardzo starych, ciętych „na głowę” krzewów, zachwycających koncentracją i strukturą, które mogą być przechowywane latami.

     

    Wina z odmiany primitivo doskonale łączą się z daniami mięsnymi, takimi jak pieczona jagnięcina lub koźlina, kiszka, duszona w winie soczewica z wędzonym bekonem oraz jarskimi w typie bakłażana z parmezanem. Są to także jedne z tych win, które doskonale sprawdzają się w charakterze win medytacyjnych i z powodzeniem mogą być pite solo.

     

     

     


     

    pixel