Wina z regionu Abruzja
Abruzja to jeden z dwudziestu regionów, na które podzielone są Włochy, położony w samym centrum Półwyspu Apenińskiego. Jest krainą obdarzoną przez naturę doskonałymi warunkami do uprawy winorośli, ale jej mieszkańcy przez wiele wieków zdawali się nie dostrzegać drzemiącego w niej potencjału. Co prawda nieustająco, odkąd Etruskowie w VI wieku p.n.e. zapoczątkowali na Półwyspie uprawę winorośli, robili wino na potrzeby własne, jednak aż do połowy ubiegłego wieku produkcja winiarska nie była postrzegana w Abruzji jako intratne źródło dochodu. Nawet jeśli uprawiano winogrona, to raczej odmiany stołowe przeznaczone do spożycia, które sprzedawano do Niemiec i Skandynawii. Po jakimś czasie przerzucono się co prawda na produkcję winiarską, ale nie przysporzyła ona regionowi chwały.
Powstające tu wówczas wino, tak jak w większości położonych na południu kraju regionów, było bezimienne i transportowane w cysternach, by dodać wigoru francuskim i północno-włoskim kupażom. I, mimo że w ostatnim czasie zmienił się wizerunek Abruzji i coraz więcej producentów butelkuje swoje wina, a w okolicy powstają butikowe winiarnie, cały czas jeszcze region nie jest postrzegany jako ważny gracz ani na rynku krajowym, ani tym bardziej na międzynarodowym. Najważniejsze jednak, że gdy już wzięto się w Abruzji za produkcję winiarską na szeroką skalę, postawiono na lokalne odmiany. Ta strategia okazała się być bardzo trafionym pomysłem. Liderem wśród ciemnych odmian winorośli jest tu bezapelacyjnie montepulciano d’Abruzzo, z którego powstaje przytłaczająca większość miejscowych czerwonych win. Wśród bieli prym wiedzie szczep, którego nazwa jest wszystkim znana za sprawą świetnego sera owczego, gdyż brzmi identycznie – pecorino. Wcześniej pecorino było wykorzystywane jako składnik kupaży; dopiero w ostatniej dekadzie zaczęto robić z niego wina odmianowe; zaniżono wydajność i przyłożono się do przerobu winogron, w efekcie czego zaczęto otrzymywać ekstraktywne, bardzo aromatyczne, doskonale zbudowane wina o świetnej kwasowości.
Abruzja może pochwalić się także swym charakterystycznym winem różowym powstającym w ramach apelacji Cerasuolo d’Abruzzo robionym głównie z odmiany montepulciano (min. 85 procent).
Chociaż winnice obsadzone montepulciano rozrzucone są na obszarze całej Abruzji, najlepsze efekty dają uprawy na wzgórzach otaczających miasteczko Teramo, w północnej części regionu, pomiędzy wysokimi szczytami Gran Sasso i wybrzeżem Adriatyku. To stąd pochodzą najwyżej cenione abruzyjskie wina, z jedynej tutejszej apelacji DOCG – Colline Teramane. Są doskonale zbudowane, pełne wigoru i mocy, ale równocześnie krągłe i miękkie; wspaniałe wina medytacyjne. Ich powstanie jest efektem wielkiej pasji i zaangażowania lokalnych winogrodników i enologów, dlatego cieszy, że są doceniane zarówno w samej Italii, jak i za granicą. Jak dotąd są to jedyne abruzyjskie wina cieszące się prawdziwym uznaniem na arenie międzynarodowej. Chyba że ktoś zetknął się jeszcze z winem Edizione, które co prawdo powstało poza tą cieszącą się prestiżem apelacją, ale swą wyjątkowością zachwyca bez dwóch zdań. Już sama historia jego narodzin wzbudza zainteresowanie, gdyż stanowi swojego rodzaju winiarską odpowiedź na słynne supertoskany, tyle że w przeciwieństwie do nich Edizione zrobiono tylko z lokalnych odmian, tak jak sugeruje drugi człon nazwy – Cinque Autoctoni. Już w założeniu musiało być niezwykłe, gdyż jego ojczyzną jest Abruzja, górzysta kraina do niedawna kojarzona głównie z uprawą zboża, a nie wyrobem wysokiej klasy win. Posiadanie w ofercie takiego wina od dawna nie dawało spokoju poprzedniemu prezesowi Grupo Farnese, śp. Camillo de Iullis, którego dobrym znajomym był słynny winiarski krytyk Hugh Johnson. I tak podczas jednej ze wspólnych pogawędek narodziła się idea Edizione. To Hugh zasugerował, że najlepiej będzie korzystać tylko z lokalnych odmian, umiejętnie wydobywając z nich ich najlepsze cechy, tak, by wino było wiernym odzwierciedleniem krainy, z której pochodzi. Od strony technicznej od samego początku projekt nadzoruje główny winemaker Grupo Farnese i jeden z założycieli Filippo Baccalaro; trzeba było wielu eksperymentów, zanim idee pomysłodawców zaczęły przybierać konkretną, oczekiwaną formę. Udział w kreacji Edizione ma również francuski konsultant Grupo Farnese Jean-Marc Saboua. Do dziś Filippo Baccalaro osobiście nadzoruje powstawanie każdego rocznika Edizione, począwszy od 1999 roku.Czytaj więcej
Montepulciano i idea Edizione