Carménère
Kolejna obok malbeka i tannata francuska odmiana, która swoją międzynarodową karierę zawdzięcza nowej, przybranej ojczyźnie. Dla carménère stało się nią Chile. W tym przypadku jednak historia jest zdecydowanie ciekawsza i nieco bardziej skomplikowana, niż w przypadku Argentyny czy Urugwaju.
zarejestruj się i zamawiaj taniej
Wina z odmiany carménère w ofercie:
Chile, raj dla odmiany i wina carménère
Dziś, gdy niemal każda położona między Andami a Pacyfikiem winiarnia ma w swoim portfolio wina z tej odmiany, trudno jest nam sobie wyobrazić, że pod koniec dwudziestego wieku wina z odmiany carménère nie figurowały w spisie żadnego chilijskiego producenta. Nie znaczy to, że go tam nie było. Wręcz przeciwnie – było i miało się doskonale, ale z jakiegoś do dzisiaj niewyjaśnionego powodu winogrodnicy przekonani byli, że to nic innego tylko merlot. Owszem nieco inny w smaku i charakterze niż ten z Europy – ale różnice te składane były na karb siedliska, specyficznego klimatu i nieco odmiennego podejścia do winifikacji. Sprawa wyszła na jaw w połowie lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy to ampelografowie odkryli, że większość chilijskiego merlota nie jest merlotem, tylko nieznaną nikomu odmianą z Bordeaux.
Historia uprawy - jak powstaje wino Carménère
Po raz pierwszy nazwa carménère pojawiła się pod koniec osiemnastego stulecia w regionie Bergerac. W XIX wieku odmiana carmenere była już uprawiana po obydwóch stronach Żyrondy. Wraz z malbekiem i cabernet franc budowała wina z najsłynniejszych châteaux. Po pladze filoksery większość winnic obsadzona została zdecydowanie bardziej plenną i odporniejszą odmianą cabernet sauvignon i o szczepie carménère zapomniano. Aż do jej ponownych narodzin za oceanem. Warto tu dodać, ze spory udział w rozpowszechnieniu upraw odmiany wina carménère w Chile miał Philippo Pszczółkowski – profesor enologii polskiego pochodzenia. Największe areały upraw carménère przypadają na centralną część chilijskich regionów winiarskich. Szczep ten spotkać można przede wszystkim w dolinach Colchagua i Cachapoal oraz w regionie Maipo. Nazwa odmiany pochodzi od karminowego koloru, który łączy się z kolorem wina, ale także, a może nawet przede wszystkim, z karminowym kolorem liści. Co charakterystyczne – krzewy jeszcze przed rozpoczęciem zborów zmieniają kolor z zielonego na czerwony. Wino Carménère charakteryzuje się niezwykle owocowym bukietem. W zapachu i smaku wina dominują ciemne śliwki, niezwykle dojrzałe wiśnie, jeżyny, często likier z czarnych porzeczek. Coraz częściej wino carménère łączy się z nieco bardziej tanicznym i kwasowym cabernetem oraz pikantnym shirazem.
Carménère w kuchni
Wina z odmiany carménère doskonale nadają się do wszelkiego rodzaju mięs z rusztu. Szczególnie te leżakowane w beczkach bardzo dobrze współgrają z pieczonym ptactwem oraz mięsami w owocowych sosach. Kaczka z jabłkami, schab z wędzonymi śliwkami czy gęś w sosie z czarnej porzeczki to tylko kilka pomysłów na ciekawe zestawienia potraw i naszego wina Carménère.