Wina z regionu Dolina Rodanu

Umiarkowanie Północy

Obydwie części – północna i południowa – ogromnie się od siebie różnią. I nie chodzi w tym rozróżnieniu tylko o kwestie geograficzne i preferencje dotyczące uprawianych odmian winorośli, ale także o ilość i jakość wytwarzanego na poszczególnych obszarach wina. Część północna stawia na jakość, a swą niewielką produkcję, stanowiącą zaledwie 5 procent nadrodańskiej całości, w przypadku win czerwonych opiera na jednym tylko szczepie, którym jest syrah. Apelacją o największym prestiżu, w której powstają najbardziej eleganckie, długowieczne syrahy z możliwym 20 procentowym dodatkiem viogniera jest Côte-Rôtie. Zaraz za nią plasuje się Hermitage, gdzie syrahy mogą mieć 15 procentowy dodatek białych odmian marsanne i roussanne. Potężne i nieco rustykalne wina w 100 procentach powstałe z odmiany syrah stanowią domenę apelacji Cornas. Natomiast apelacje Crozes-Hermitage i Saint-Joseph dostarczają solidnych, prezentujących wyrównany poziom głównie win czerwonych bazujących na odmianie syrah z niewielkim dodatkiem marsanne i roussanne. Z tych dwóch ostatnich odmian robi się także całkiem niezłe wina białe. W ostatniej apelacji północnej części Doliny Rodanu – Saint-Péray – powstają średniej jakości wina białe, a także dobre musujące wyrabiane metodą klasyczną. Najlepsze białe wina w północnej części Doliny Rodanu wyrabia się z odmiany viognier w apelacjach AOC Condrieu i AOC Château-Grillet.

Rozmach Południa

Południowa część doliny to zupełnie inny świat. Tutaj też uprawia się odmianę syrah, tyle że na południu stanowi ona zaledwie składnik kupażu – ważny, ale ustępujący ilościowo bardziej ciepłolubnej odmianie grenache, która zdecydowanie króluje. Klasyczny południowo-rodański blend to bowiem mieszanka grenache, syrah i mourvèdre, uzupełniana szeroką listą pozostałych dopuszczonych odmian czerwonych (cinsault, carignan i innych), a często i białych. Wśród apelacji rekordzistką pod względem liczby odmian, których można użyć przy tworzeniu wina jest słynna Châteauneuf-du-Pape, w której winach można odnaleźć aż 13 różnych szczepów. Widać, że na południu winiarstwo jest sztuką kompozycji.

Północ i południe to dwa różne regiony także pod względem klimatu oraz gleb. Południe cieszy się prawdziwie śródziemnomorską pogodą z długimi ciepłymi latami, krótkimi umiarkowanie chłodnymi zimami i odpowiednio deszczową jesienią oraz wiosną. Letnią spiekotę łagodzi suchy i chłodny mistral, zapewniający też czyste i bezchmurne niebo, dzięki któremu najlepsze apelacje południa mogą się cieszyć nawet 2800 godzinami słonecznymi w roku. Inaczej jest na północy, gdzie dominuje klimat kontynentalny, godzin słonecznych w roku jest mniej i dokąd tylko z rzadka dociera daleki oddech Śródziemnomorza. Inaczej też wyglądają winnice – podczas gdy na północy ciągną się wąskim pasem wzdłuż Rodanu, na południu nie trzymają się już kurczowo rzeki, „rozlewając’ się na tereny sporo od niej oddalone. Zamiast stromych zboczy, na południu są łagodne wzniesienia i kotliny, zamiast granitów – piaski, wapienie, glina, łupki i otoczaki. W świetle tylu różnic przestaje dziwić, że powstają tu bardzo odmienne wina. Wina z północy stanowią kwintesencję dobrego smaku, szlachetności, umiaru i elegancji. Te z południa są wiernym odzwierciedleniem skąpanych w słońcu terenów, na których się urodziły. Od pierwszego łyku cieszą, uwodzą i zachwycają. Ich wspólnymi cechami są mocna owocowość, ekstrakt i krągłość. Zapewne są mniej rasowe i wyrafinowane niż „kuzyni” z północy, ale na pewno bardziej przystępne. Spośród licznych apelacji Południowej Doliny Rodanu warto zwrócić uwagę na tę podstawową o nazwie Côtes du Rhône, w ramach której powstają wina czerwone, stanowiące niemal 90 procent całości produkcji, a także różowe i nieco białych. Poszczególne wina mogą znacznie różnić się między sobą, zawsze jednak trzymają poziom, a dodatkowo mają znakomitą relację jakości do ceny. Zazwyczaj stanowią tak zwany pewny wybór, podobnie jak wina z apelacji Ventoux.