Wina Petit Verdot

Petit verdot jest szczepem bardzo wyraźnie zaznaczającym swoją obecność, stąd jego udział w kupażach nie przekraczał 10 procent. W przeszłości bardzo rzadko winifikowany był na wina odmianowe, ale od jakiegoś czasu ta sytuacja ulega wyraźnej zmianie, jako że coraz więcej jednoszczepowych win z petit verdot powstaje zarówno w Europie Południowej, jak i w Amerykach oraz w Australii.

Nazwę odmiany z grubsza można przetłumaczyć jako „mały zielony”; pierwszy człon odnosi się do niewielkich rozmiarów jagód, natomiast drugi niebezpodstawnie sugeruje kłopoty z dojrzewaniem. W chłodniejszych rocznikach bowiem kiście petit verdot pełne są zielonych, niedojrzałych gron.

Cechy odmiany

Wina z petit verdot roztaczają mocne aromaty głównie czarnych owoców takich jak śliwki, jeżyny, leśne jagody i czarne czereśnie, a także intrygujące nuty ziołowe i kwiatowe, kojarzone z fiołkami, bzem, lawendą, szałwią i suszonymi ziołami. Większość producentów dojrzewa wina z petit verdot w beczkach, by je zmiękczyć i wzbogacić o aromaty wanilii, orzechów laskowych i mokki. Czasami zdarzają się wina z lekka dymne i rustykalne. Na podniebieniu wina z petit verdot są pełne, mocno owocowe, o wyraźnie zaznaczonej taniczności i średnio wysokiej kwasowości.

Lata 60. XX wieku otwarły nowy, niekoniecznie szczęśliwy, rozdział w historii petit verdot w jego rodzinnym Bordeaux. Znaczną część krzewów usunięto z winnic, a wykarczowaną winorośl zastąpiono cieszącymi się większą popularnością odmianami, dodatkowo o wiele bardziej przewidywalnymi. Zmieniały się wówczas preferencje konsumenckie na korzyść krągłych, owocowych merlotów i królewskiego, obdarzonego doskonałą strukturą caberneta sauvignon.

Zachowanie w winnicy

Słabnąca popularność petit verdot związana była także z problemami, jakie stwarzał w winnicy, poza trudnościami w dojrzewaniu. Odmiana ma słabe pędy, wymaga więc bardzo uważnej pielęgnacji. Poza tym wcześnie wypuszcza pączki, narażając się tym samym na wiosenne przymrozki, a tendencja do późnego dojrzewania sprawia, że nie można na nią liczyć w przypadku chłodniejszych roczników. Gdyby nie ta gruba skórka i małe, zbite grona, wyjątkowo odporne na pleśń i choroby, najprawdopodobniej w ogóle nie byłaby uprawiana w Bordeaux.

Geografia uprawy

Od lat 80. XX wieku wydaje się, że petit verdot zdołał uniknąć zapomnienia. W pewnym sensie za sprawą zainteresowania tą odmianą w Nowym Świecie podarowano jej drugie życie. Szczególnie z nastaniem nowego millennium obserwuje się renesans upraw petit verdot w miejscach charakteryzujących się gorącym, suchym klimatem, takich jak Australia, Włochy, Hiszpania, Portugalia, Chile, Argentyna i Stany Zjednoczone.

Zastosowanie kulinarne

Intensywnie wybarwione, mocno zbudowane, wyraziście taniczne wina z odmiany petit verdot stanowią doskonałe dopełnienie dań mięsnych w rodzaju duszonej jagnięciny i wołowiny, golonki, grillowanych żeberek czy kotletów jagnięcych. Wyśmienicie smakują także z daniami warzywnymi – zupą z soczewicy, daniami na bazie fasoli czy bakłażana. Współgrają również z suszonymi owocami – jagodami, żurawiną, rodzynkami, a także orzechami – włoskimi i laskowymi oraz kasztanami. Świetne są także w połączeniu z dojrzewającymi serami, takimi jak grana padano, pecorino, manchego, gouda, cheddar i gruyère.