Malagousia

Malagousia jest z renesansem greckiego winiarstwa, z którym mamy do czynienia od ponad dwudziestu lat. W latach siedemdziesiątych XX wieku malagousia była białą odmianą znaną tylko nielicznym i uważaną za wymarłą. Dziś, dzięki żmudnej pracy profesorów uniwersyteckich i najlepszych winogrodników, malagousia jest powszechnie uważana za światowej klasy szczep, z którego z jednakowym powodzeniem można zrobić zarówno wybitne wytrawne białe wina, jak i olśniewające słodkie.

Malagousia daje wina o średnio jasnym, cytrynowozielonym kolorze i wyrazistym nosie, na który składają się aromaty brzoskwiń, zielonej papryki, świeżych ziół i kwiatów. Na podniebieniu wina są przyjemnie krągłe i pełne, ale zawsze świeże, o umiarkowanie wysokim poziomie alkoholu. Najlepiej spożywać je jako wina młode. Słodkie wersje, bardziej gęste i jeszcze bardziej aromatyczne, powstają z późno zbieranych winogron. Większość win z malagousia jest winifikowana w zbiornikach ze stali nierdzewnej, dzięki czemu prezentują atrakcyjną rześkość i bogactwo świeżych aromatów. Tylko niektóre przykłady są fermentowane i dojrzewane w dębowych beczkach, co zwiększa ich złożoność, ale także zmienia profil aromatyczny.

Zastosowanie kulinarne:

Wina wytrawne z odmiany malagousia doskonale komponują się z rybami, owocami morza, białymi mięsami, makaronami, serami oraz z zieleniną, sałatkami, dając sobie radę nawet z karczochami – słynnym "zabójcą win". Wina słodkie znakomicie smakują z deserami owocowymi. Malagousia w wersji wytrawnej może dojrzewać w butelce przez trzy, cztery lata, ale wersje niebeczkowane najlepiej jest pić jako wina młode. Słodkie wina potrzebują od czterech do siedmiu lat, aby rozwinąć swój potencjał.